Uit het oude Gelderland zijn honderden oude sagen en legenden overgeleverd. Sommige zijn al oeroud en gaan terug tot voorhistorische tijden. Verhalen over witte wieven, die zich vooral in de Achterhoek afspelen, ontstonden al in de Bronstijd. Vaak gaan ze over door drank overmoedig geworden boeren die de wieven uitdagen en vervolgens moeten hollen voor hun leven om aan hun wraak te ontkomen. Er zijn echter ook verhalen bekend waarin witte wieven boeren helpen bij de oogst en kraamvrouwen bij de geboorte van een kind. Een enkele maal ontvoerden ze vrouwen of kinderen. Witte wieven woonden in prehistorische grafheuvels en moerassen en ze waren wellicht oorspronkelijk priesteressen en bewaaksters van de toegang naar de Andere Wereld.
Veel oude overleveringen spelen zich af bij kastelen. Menige plas langs de rivieren herinnert aan de ondergang van een kasteel waarvan de ridder het te bont hadd gemaakt of wat al te krijgslustig was geweest. Ze verdwenen pruttelend in de diepte. Hetzelfde gebeurde met kloosters waarvan de monniken de geloofsgeloften niet meer naleefden en een losbandig leven leidden. Zo herinnert het Solse Gat op de Veluwe aan een lang geleden verzonken klooster. Bij Didam in de Liemers lag eens het trotse kasteel de Nevelhorst waarvan de kasteelheer ter kruistocht naar het Heilige Land was gegaan. Jarenlang wachtte men op zijn terugkomst totdat men wel moest aannemen dat hij in de strijd gevallen was. Van alle kanten werd de kasteelvrouw gemaand om toch opnieuw te trouwen om het bezit van het kasteel veilig te stellen. Juist voordat dit plaats zou vinden keerde de verloren gewaande kruisridder als geharnast skelet terug en nam zijn onvoorzichtige echtgenote mee naar de peilloze diepten onder het slot.
Bij Staverden op de Veluwe zwerft 's nachts nog altijd een zwarte vrouw bij de slotgracht rond, ooit de weduwe van een machtige burchtheer die lafhartig door een tegenstander was vermoord. Bij kasteel Biljoen dichtbij Velp wordt soms de ijle gedaante gezien van een jonkvrouw die door een hooghartige ridder verstoten werd en van liefdesverdriet zich in het donkere water rond zijn kasteel stortte.
Uit het oude Gelderland zijn honderden oude sagen en legenden overgeleverd. Sommige zijn al oeroud en gaan terug tot voorhistorische tijden. Verhalen over witte wieven, die zich vooral in de Achterhoek afspelen, ontstonden al in de Bronstijd. Vaak gaan ze over door drank overmoedig geworden boeren die de wieven uitdagen en vervolgens moeten hollen voor hun leven om aan hun wraak te ontkomen. Er zijn echter ook verhalen bekend waarin witte wieven boeren helpen bij de oogst en kraamvrouwen bij de geboorte van een kind. Een enkele maal ontvoerden ze vrouwen of kinderen. Witte wieven woonden in prehistorische grafheuvels en moerassen en ze waren wellicht oorspronkelijk priesteressen en bewaaksters van de toegang naar de Andere Wereld.
Veel oude overleveringen spelen zich af bij kastelen. Menige plas langs de rivieren herinnert aan de ondergang van een kasteel waarvan de ridder het te bont hadd gemaakt of wat al te krijgslustig was geweest. Ze verdwenen pruttelend in de diepte. Hetzelfde gebeurde met kloosters waarvan de monniken de geloofsgeloften niet meer naleefden en een losbandig leven leidden. Zo herinnert het Solse Gat op de Veluwe aan een lang geleden verzonken klooster. Bij Didam in de Liemers lag eens het trotse kasteel de Nevelhorst waarvan de kasteelheer ter kruistocht naar het Heilige Land was gegaan. Jarenlang wachtte men op zijn terugkomst totdat men wel moest aannemen dat hij in de strijd gevallen was. Van alle kanten werd de kasteelvrouw gemaand om toch opnieuw te trouwen om het bezit van het kasteel veilig te stellen. Juist voordat dit plaats zou vinden keerde de verloren gewaande kruisridder als geharnast skelet terug en nam zijn onvoorzichtige echtgenote mee naar de peilloze diepten onder het slot.
Bij Staverden op de Veluwe zwerft 's nachts nog altijd een zwarte vrouw bij de slotgracht rond, ooit de weduwe van een machtige burchtheer die lafhartig door een tegenstander was vermoord. Bij kasteel Biljoen dichtbij Velp wordt soms de ijle gedaante gezien van een jonkvrouw die door een hooghartige ridder verstoten werd en van liefdesverdriet zich in het donkere water rond zijn kasteel stortte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten