Het was mooi om weer even op het oude Kreta te zijn, het prachtige eiland dat geurt naar kruiden en waar indrukwekkende bergen zijn terwijl de zee nooit ver weg is. Zodra je de hectiek van de toeristische plaatsen en de drukke wegen achter je laat beland je in onverwachte oases van rust: een stil bergdorpje of een afgelegen taverna aan de kust waar je slechts het ruizen van de hoort en op de achtergrond de authentieke muziek van het eiland. Overal stuit je wel op het verleden: ruïnes van een minoïsche buitenplaats, een vervallen kapelletje, een vrijwel complete vloer van mozaiek of bergen potscherven op plekken waar duizenden jaren geleden gewoond werd en al die plekken zijn omgeven door olijfbommen en soms cipressen. Naarmate je er langer bent gaat het eiland je steeds meer aantrekken en wordt het moeilijker om weer te vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten