'ER LIGT EEN LANDHUIS AAN DEN STROOM VERLATEN.......'

Er ligt een landhuis aan de stroom verlaten; verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, en laat den stroom, die eenzaam voortglijdt praten en luistert niet naar 't fluisteren van den wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten daar in den zomer poosden van 't bewind, en staat en krijg voor huis en vree vergaten, en kindren stoeiden over 't melkwit grint. Toen leefde 't Huis en de bevolkte stroom wiegde de schepen die blank-zeilig gleden, vredig van gang naar 't schatrijk Amsterdam. Nu droomt het landhuis daar zijn eeuw'gen droom van eindloos heimwee naar die lang geleden glorievolle eeuw, die nimmer wederkwam.' Gedicht van Frans Bastiaanse over de teloorgang van de rijkdom in de Gouden Eeuw. Een landhuis aan de Vecht is verlaten door de eens zo rijke kooplieden uit Amsterdam.