maandag 23 juni 2014

GREAT BLASKET ISLAND, DINGLE, IERLAND







De Blaskets Islands, aan de uiterste westpunt van het Ierse schiereiland Dingle, vormen een van de mooiste plekken die ik ken. Als je na een kronkelende weg boven een hoge klifkust langs de Atlantische Oceaan de zoveelste bocht maakt en het panorma van deze eilanden in een prachtige blauwe zee zich plotseling voor je ontrolt, valt je mond open van verbazing. Het beeld van dit laatste stukje Europa vergeet je nooit meer. Tot hier reikte 25 eeuwen geleden de Keltische expansie. Verder kon niet meer; vanaf hier is er alleen maar zee tot aan Amerika. Tot midden vorige eeuw leefde op Great Blasket Eiland een vissersbevolking een hard en vaak gevaarlijk bestaan. Bij storm kon de zee in een woeste kolkende watermassa veranderen en was men soms wekenlang afgesloten van het vasteland. Hier sprak de bevolking het laaste authetieke Gaelic. In het begin van de 20e eeuw kwamen taalkundigen van uit Engeland en verder naar dit eiland om die oertaal te leren. Ze spoorden de vissers aan om de verhalen over hun zware leven op schrift te stellen. Toen de eilanders in 1953 geëvacueerd moesten worden was er een ware eiland-literatuur ontstaan die al spoedig tot in de verste uithoeken van de wereld gelezen werd. Hun dorp ligt er sindsdien vervallen bij. 's Zomers kun je het eiland met een klein bootje bezoeken. Je kunt er zoeken naar de huizen van de bekende schrijvers en de plek waar het schooltje gestaan heeft. Maak echter vooral een wandeling over het eiland. Je zult versteld staan van de schitterende uitzichten op de andere eilanden en de oceaan. Je hoort er alleen de wind en diep beneden de golven die tegen de rotswanden stukjeslaan. Op de hoogste top voel je bijna de hemel.

vrijdag 20 juni 2014

BOSCASTLE, CORNWALL







Leuk klein havenplaatsje aan de kliffenkust van West-Cornwall. Het is een paar jaar geleden bijna verzwolgen door een vloedgolf als gevolg van langdurige regenval in het binnenland. Het is weer helemaal herbouwd. Er is een fantasywinkel, 'The Otherworld' met boeken, sieraden, gesteenten, mineralen, e.a. en een 'Museum of Witchcraft'.
Dichtbij zijn Rocky Valley met de St.Nectans Glen en Tintagel, de legendarische geboorteplaats van Koning Arthur. Mooie wandelingen in Bodmin Moor(steenkringen en prehistorische nederzettingen en lang de kust.
Zie voor de overstroming: Google> flood+boscastle

woensdag 18 juni 2014

BRENT TOR IN DARTMOOR







Bij helder weer kun je vanaf grote afstand de rots met de kerk van St.Michel de Rupe(Saint Michael of the Rock) zien liggen. Het bijzondere monument ligt bij het dorpje Brentor aan de westelijke rand van Dartmoor. Rond de Tor zijn overblijfselen van een Keltisch heuvelfort. Het kerkje biedt plaats aan slechts 40 personen en wordt alleen nog tijdens Kerstmis en Pasen gebruikt. Er gaan veel legenden over deze plek. Een middeleeuwse schipbreukeling zou na zijn redding geld voor de bouw van de kerk hebben geschonken. Toen de duivel hier kwam spoken moest hij vluchten omdat St.Michael hem met een rotsblik bekogelde.

vrijdag 6 juni 2014

'BLUE STONES' VOOR STONEHENGE UIT WALES

De steenkring Stonehenge in Zuid-Engeland. De 'kleine' blustones zijn in het midden te zien.


De Presili Mountains in Wales.


Het oudste Stonehenge dateert van 3000 voor Christus toen er een cirkelvormige greppel met aarden wal werd aangelegd. Het Stonehenge zoals wij dat kennen kwam omstreeks 1000 jaar later tot stand en bleef ruim 500 jaar in gebruik. Waarschijnlijk maakten later de Keltische druïden er gebruik van bij hun seizoenvieringen. Daarna geraakte het monument in de vergetelheid totdat in de 12e eeuw de kroniekschrijver Geoffrey of Monmouth schreef dat de magiër Merlijn de steenkring vanuit Ierland naar zijn huidige lokatie hade verplaatst. Talloze theorieën over de mogelijke bouwers passeerden in de opvolgende eeuwen de revue. De afgelopen decennia brachten archeologen de bouwfasen van Stonehenge gedetailleerd in beeld.

Sinds enige jaren vindt er op grote schaal onderzoek plaats in de wijde omgeving van Stonehenge met verrassende resultaten. Al snel werd vastgesteld dat de bodem in en rond de steenkring honderden graven bevatte, veel meer dan eerder voor mogelijk was gehouden. Ook bleek dat de 'blue stones' niet zo maar uit Wales waren gehaald, een afstand van ruim 400 kilometer. Er zijn aanwijzingen dat de bouwers veronderstelden dat er geneeskrachtige werking van deze stenen uitging en verhalen daarover worden nog steeds in Wales verteld

Recent zijn sporen van een 'blue stone-henge'gevonden op 900 meter afstand van Stonehenge; een ontdekking die in deze context uiterst belangrijk is. Een andere belangrijke vondst die onlangs de internationale pers haalde bestond uit sporen van een houten cirkel nabij het riviertje de Avon, waar over de 'blue stones' werden aangevoerd.

Rivieren waren bij de Kelten en waarschijnlijk ook al bij de bouwers van Stonehenge toegangspoorten tot de Andere Wereld. Het is dan ook niet voor niets dat de processieweg die bij de 'heelstone'van Stonehenge begon met een grote boog bij de Avon uitkwam.

Stonehenge blijkt niet alleen gebouwd te zijn om de seizoenen in steen te kunnen markeren en evenmin was het vooral bedoeld als 'symbol of power' van de lokale machthebbers van destijds. In Stonehenge werden ook leven en dood vorm gegeven in steen, hout en aarde en zo kreeg het omringende landschap met de talloze grafheuvels gestalte.



donderdag 5 juni 2014

DE FASCINERENDE WERELD VAN STONEHENGE


Op een zomerse dag is het al vrij laat in de avond als de stilte over de vlakte van Salisbury Plain in Zuid-Engeland neerdaalt. De laatste zonnestralen verlichten nog even de westelijke monolieten van het beroemde Stonehenge, maar donkere schaduwen hebben al bezit genomen van de rest van de steenkring. Het is bijzonder om er op dit tijdstip te zijn. De toeristen zijn vertrokken en er passeren nog maar weinig auto's
In het weinige licht dat er nog is dwingt het silhouet van dit bijzondere monument nog altijd ontzag en bewondering af. Er is heel veel geschreven over het hoe en waarom van Stonehenge maar als je er 's avonds laat vrijwel alleen naar staat te kijken lijkt het alsof je even een beetje in de huid van de bouwers kunt kruipen. Als je je alleen al probeert voor te stellen hoe de stenen over enorme afstanden naar deze plek werden getransporteerd, en vervolgens bewerkt en opgericht werden met de beperkte middelen van destijds, moet je al vaststellen dat dit een prestatie is waarvan we ons de impact nauwelijks kunnen voorstellen. De grootste stenen van gemiddeld 50 ton werden over een afstand van 40 kilometer versleept, de veel kleinere 'blue stones' werden uit Wales gehaald. We praten over ruwweg 2000 voor Christus..............
Er zijn meer vragen dan antwoorden. Hoe lang duurde het transport van de stenen, wie hadden de leiding en wat beoogde men met deze gigantische onderneming?
De aanwezigheid van talloze grafheuvels en andere indrukwekkende overblijfselen in de omgeving uit de tijd van de bouwers van Stonehenge maakt duidelijk dat de steenkring onderdeel was van een enorm sacraal landschap.
Vondsten in de omringende grafheuvels wezen uit dat de bouwers van Stonehenge intensieve handelscontacten onderhielden met een groot deel van Europa. Dichtbij Stonehenge werd recentelijk het graf blootgelegd van een handelaar die uit het noordelijke Alpengebied afkomstig was. Stonehenge was een plek waar goederen, ideeën en religieuze gebruiken uit diverse landen
samen kwamen.

Het oudste Stonehenge dateert van 3000 voor Christus toen er een cirkelvormige greppel met aarden wal werd aangelegd. Het Stonehenge zoals wij dat kennen kwam omstreeks 1000 jaar later tot stand en bleef ruim 500 jaar in gebruik. Waarschijnlijk maakten later de keltische druïden er gebruik van bij hun seizoenvieringen. Daarna geraakte het in de vergetelheid totdat in de 12e eeuw de kroniekschrijver Geoffrey of Monmouth schreef dat de magiër Merlijn de steenkring vanuit Ierland naar zijn huidige lokatie had verplaatst. Talloze theorieën over de mogelijke bouwers passeerden in de opvolgende eeuwen de revue. De afgelopen decennia brachten archeologen de bouwfasen van Stonehenge gedetailleerd in beeld.
Sinds enige jaren vindt er op grote schaal onderzoek plaats in de wijde omgeving van het monument met verrassende resultaten. Al snel werd vastgesteld dat de bodem in en rond Stonehenge honderden graven bevatte; veel meer dan eerder voor mogelijk was gehouden. Ook bleek dat de 'blue stones ' niet zo maar uit Wales waren gehaald. Er zijn aanwijzingen gevonden dat de bouwers veronderstelden dat er geneeskrachtige werking van deze stenen uitging en verhalen daarover worden nog steeds in Wales verteld. Zeer recent zijn sporen van een 'blue stone'-henge gevonden op 900 meter afstand van Stonehenge; een ontdekking die in deze context uiterst belangrijk is.
Een andere vondst die onlangs de internationele pers haalde bestond uit sporen van een houten
cirkel nabij de Avon. Zoals gezegd werden de 'blue stones' via dit riviertje aangevoerd. Rivieren waren bij de Kelten en misschien ook al bij de bouwers van Stonehenge toegangspoorten tot de Andere Wereld. Het is dan ook niet voor niets dat de processieweg die bij de 'heelstone' van Stonehenge begon met een grote boog bij de Avon uitkwam.
Stonehenge blijkt niet alleen maar aangelegd te zijn om de seizoenen in steen te kunnen markeren en evenmin was het vooral bedoeld als 'symbol of power' van de lokale machthebbers van destijds. In Stonehenge werden leven en dood vorm gegeven in steen, hout en aarde en zo kreeg ook het omringende landschap gestalte.

SACRAAL AVEBURY







Van welke kant je Avebury ook nadert, langs alle wegen er naar toe ontrolt zich een landschap dat je van de ene in de andere verbazing doet vallen. Vanuit het westen en oosten rijdt je over de voormalige Romeinse weg langs Silbury Hill, de grootste kunstmatige heuvel van Europa die omstreeks 2700 voor Christus is aangelegd met 325.000 kubieke meter kalkbrokken. De aanleiding voor de bouw is nog steeds een raadsel ook al bestaan daarover natuurlijk een aantal theorieën.
Wie vanuit het zuiden Avebury nadert passeert eerst de Wansdyke die in de Vroege Middeleeuwen mogelijk een Saksische(Wodan) verdedigingslinie was.Vervolgens duiken overal langs de weg tot hoog op de hellingen grafheuvels op. Wanneer de akkers braak liggen zijn ze het best herkenbaar omdat ze scherp afsteken tegen het landschap van witte kalk en donkere vuursteen. Na nog enige kilometers wordt ook de top van Silbury Hill zichtbaar
Vanuit het noorden beland je plotsklaps in de grootste steenkring van Europa; je rijdt er nota bene dwars doorheen. Je ziet in het voorbijgaan een enorme droge gracht en ringwal rond de overgebleven stenen van dit indrukwekkende monument. Het is geen stenen constructie zoals Stonehenge. Elke steen is anders en bijzonder qua uiterlijk en omvang en toch was de steenkring ooit een sacraal geheel. Wie deze magische plek betreedt voelt zich klein worden en komt onder de indruk van het enorme werk dat hier is verzet. Dat een groot aantal stenen is gesloopt doet er eigenlijk niet toe. Wie een wandeling maakt over de ringwal voelt dat de indruk en uitstraling van deze bijzondere plaats enorm moet zijn geweest en nog steeds is. De prestatie is des te indrukwekkender als men weet dat Silbury Hill, dat even zuidelijker ligt, min of meer gelijktijdig is aangelegd.
Voordat deze grote werken tot stand kwamen ontstond op Windmill Hill, even ten noordwesten van de steenkring een van de eerste agrarische nederzettingen van Groot Brittannië. De bewoners legden ten zuiden van Silbury Hill een enorm grafmonument aan: West Kennet Long Barrow, een bijna 100 meter lange heuvel met aan de oostzijde een stenen grafkamer. Archeologen nemen aan dat deze vroege boeren hun doden in de vrije natuur op houten stellages aan de elementen prijsgaven. De overblijfselen werden deels gebruikt om hun nederzetting te markeren, wellicht als beschermers, en deels bijgezet in hun grafkamer.
Omstreeks 2000 voor Christus raakten de megalithische monumenten in onbruik. Immigranten van de klokbekercultuur lieten zich voortaan in grafheuvels begraven en gaven daarmee het landschap van Avebury een extra dimensie. Langs de oeroude Ridgeway zijn ze vanaf grote afstand, vaak door een groep bomen omgeven, te zien. Ook op andere markante plekken bij Avebury markeren ze dit indrukwekkende sacrale landschap.

DEGEHEIMZINNIGE PICTEN




Alhoewel Julius Caesar tot twee maal toe slag had geleverd met zijn legioenen in Brittannië zou het tot 43 na Christus duren alvorens de Romeinen begonnen met de onderwerping van dit eiland. Keizer Claudius zelf gaf daartoe het startsein. De weerstand van de Keltische Britten bleek hardnekkiger te zijn dan die waarop de Romeinen ruim een eeuw eerder in Gallië waren gestoten. Ook daar hadden de Kelten bijna tien jaar lang massaal verzet geboden tegen de vreemde overheersing totdat zij murw gevochten het hoofd in de schoot moesten leggen. In Brittannië had men een langere adem. Veroverde en ogenschijnlijk gepacificeerde gebieden kwamen plotseling weer in opstand tegen het nieuwe gezag. De legioenen marcheerden kriskras over het eiland om de ene na de andere rebellie neer te slaan.
Pas onder Agricola, die stadhouder was van Brittannië in de periode 78-84 na Christus waren de Romeinen zover noordwaarts opgerukt dat zij een poging konden wagen om het gebied dat nu Schotland heet te veroveren. Daar woonden de Caledonische Kelten. Binnen vier jaar werden hun stammen verslagen in de slag bij Mount Graupius en heel Brittannië leek veroverd te zijn. Agricola werd door Domitianus terug geroepen en binnen een generatie trokken de Romeinen zich terug tot de lijn Tyne-Solway, waar in de jaren 122-138 de bekende muur van Hadrianus werd gebouwd. Deze muur bleef bijna drie eeuwen lang de grens van het Romeinse Rijk in dit gebied.
Onder Antonius Pius, de opvolger van Hadrianus, probeerden de Romeinen opnieuw Schotland binnen te dringen. In 142 was Zuid-Schotland weer veroverd en werd langs de Forth-Clyde lijn de Antoniusmuur gebouwd. In 180 na Christus werd de Hadrianusmuur door verschillende stammen uit het noorden overschreden. De invallers richtten veel schade aan en versloegen meerdere Romeinse legers. Pas in 208 werd door keizer Septimus Severus een adequate tegenaanval ingezet. Hij forceerde een overwinning maar overleed reeds drie jaar later in York. Zijn zoon Caracalla trok zich met zijn troepen uit het veroverde gebied terug.Daarmee kwam een eind aan de laatste omvangrijke Romeinse poging om Schotland te veroveren. De Muur van Hadrianus werd opnieuw de rijksgrens. Minstens vier forten bleven in Zuid-Schotland behouden waardoor men toch nog enige invloed op het gebied hield Overigens was de verder vrijwel zonder incidenten.

In 297 noemen de Romeinen voor het eerst een nieuwe natie in het noorden, die van de Picten, de opvolgers van de Caledoniërs en hun bondgenoten. In de 4e eeuw zouden de Romeinen en Picten regelmatig met elkaar in botsing komen De keizers Constantius Chlorus en Julianus streden met wisselend succes tegen hen.
De Picten lijken uit het niets tevoorschijn te zijn gekomen. Vrijwel zeker mag worden aangenomen dat zij voortkwamen uit de oorspronkelijke bevolking van Schotland en dat ze voornamelijk in het oostelijk deel van het land gevestigd waren. Van nieuwkomers of invloeden van overzee lijkt geen sprake te zijn. Wellicht vormden zij een bundeling van Caledonische stammen die inzagen dat de Romeinse dreiging slechts door vereende krachten kon worden weerstaan.
Eenmaal uitgestreden tegen de Romeinen zagen zij zich geconfronteerd met vanuit Ierland binnengevallen Scoten die het land uiteindelijk zijn naam zouden geven. Na de krijgers van het 'groene eiland' volgden de tot het Christendom bekeerde Ieren. Vier eeuwen later verdwenen de Picten uit de geschiedenis. In het land waar zij woonden lieten ze talloze stenen achter met mysterieuze inscripties, vrijwel de enige tastbare bewijzen voor het feit dat ze ooit bestonden.

woensdag 4 juni 2014

BOOKS OF BRIAN BATES: THE WAY OF WYRD and MIDDLE EARTH

THE WAY OF WYRD: Sent on a mission into the forests of pagan Anglo-Saxon England, Wat Brand, a Christian scribe, suddenly finds his beliefs shaken to their core. With Wulf, a wizard, as his guide, Wat is instructed in the magical lore of plants, runes, fate and life force until finally he journeys to the spirit world on a quest to encounter the true nature of his soul. MIDDLE EARTH: Behind the tales we know of Dark Age kings and queens, warriors and battles, lies the hidden history of the real Middle-earth, a world of magic, mystery, and destiny. Fiery dragons were seen to fly across the sky, monsters haunted the marshes and elves fired poisoned arrows. Wizards cast healing spells, wise trees gave blessings and omens foretold the death of kings. The very landscape itself was enchanted and the world imbued with a life force. Repressed a millennium of Christianity, this way of life all but disappeared, leaving only faint traces in folk memory and fairy tales. In this remarkable book Professor Brien Bates had drawn on the latest historical and archaeological findings to reconstruct the imaginative world of our past, revealing a culture with insights that may yet help us understand our own place in the world.

zondag 1 juni 2014

BIJZONDERE KUNSTWANDELING OP HET LANDGOED ENGHUIZEN BIJ HUMMELO(ACHTERHOEK)

De kunstwerken zijn t/m 9 juni te zien. Gids is verkrijgbaar bij restaurant 'De Gouden Karper' in Hummelo.