Ik weet niet meer precies wanneer het grote lezen begon maar er was een moment waarop de leesgierigheid begon. Ik vond lezen al vroeg leuk want ik las niet alleen maar woorden en zinnen maar ontdekte al gauw mooie verhalen en boeiende dingen. Door het lezen van boeken leerde ik van alles en nog wat en zo begon de ontdekking van de wereld. Via boeken reisde ik naar andere landen en tijden. Ik las hoe het leven elders in de wereld en in vroeger tijden was.
Ik ontdekte ook al snel de kleine wijkbibliotheek aan de Kometensingel in Amsterdam Noord, een mooi gebouw in landelijke bouwstijl, waarschijnlijk van de Amsterdamse School. Daar ging een wereld voor me open en menige woensdagmiddag zat ik daar tussen de boeken te snuffelen en me te verbazen over wat er allemaal geschreven was. De vriendelijke mevrouw achter het bureau had al snel door dat ik een beetje leesgek was en liet me regelmatig nieuw binnengekomen boeken zien waarvan ze dacht dat ik die wel leuk zou vinden. Dat enthousiaste lezen zou nooit meer over gaan. Sommige boeken zijn bijna aaibaar.
Het vasthouden van een echt boek, het doorbladeren van geurend papier en het bekijken van mooie omslagen was al een avontuur op zich. Tegenwoordige digitale versies en luisterboeken mogen in een behoefte voorzien, maar geef mij maar het papieren exemplaar dat lekker in de hand ligt en vanuit een knusse stoel of in bed lekker weg leest. Boekenkasten in winkels en thuis zijn schatkamers van kennis, schoonheid en beleving; je raakt er niet in uitgekeken en je ontdekt altijd wel weer een boek dat je nog niet of al heel lang niet meer gezien hebt. Als ik ergens op bezoek kom is kijken waar de boeken staan het eerste wat ik meestal doe. Boekenkasten vertellen iets over de bewoners, het ontbreken van boekenkasten of zelfs boeken ook.
Tijdens mijn werk in musea in binnen- en buitenland zag ik indrukwekkende bibliotheken met schitterende collecties waarin soms eeuwen kennis lagen opgeslagen. Vooral de antiquarische werken hadden mijn aandacht en zo ontdekte ik ook het werk van Johan Picardt, een predikant uit Coevorden, die omstreeks 1660 de oudheidkundige monumenten van Drenthe beschreef. Het zou de belangrijkste bron worden voor mijn onderzoek naar de historische achtergronden van verhalen over witte wieven in Oost-Nederland en elfen in Groot Brittannie en Ierland.Mijn boek er over verscheen in 2011.
Mijn werkkamer staat propvol met boeken over van alles en nog wat maar vooral veel werken over archeologie, geschiedenis en mythologie in Europa en het Midden-Oosten. Daarnaast is er een bescheiden hoeveelheid thrillers en fantasyboeken. Tussen dit alles bevinden zich hier en daar een oude treintje, enige schilderijen en prenten, een oude pendule en wat archeologische vondsten.
Ruim 25 jaar geleden las ik voor het eerst over Glastonbury. 'Nevelen van Avalon' van Marion Bradley was net in Nederland verschenen en beschreef het verhaal van priesteres Morgana le Fay over de ondergang van het rijk van Koning Arthur en daarmee ook de verdwijning van de aloude heidense wijsheid die sinds de tijd van Stonehenge had bestaan. In het boek staat Avalon voor de plaats waar die wijsheid sinds oudsher werd bewaard en was Glastonbury de plek waar het eerste christendom in Engeland onstond. Het zou om dezelfde locatie gaan en dat bleek ook toen in 1191 monniken van de abdij van Glastonbury een graf vonden waarin ze naast een skelet een loden kruis aantroffen met de tekst:' Hier ligt begraven de beroemde koning Arthur op het eiland Avalon'. Sindsdien wordt Glastonbury geidentificeerd als het legendarische Avalon.
Toen ik Glastonbury de eerste keer per auto vanuit het oosten naderde ontwaarde ik de kenmerkende markante 'Tor' al op ongeveer 20 kilometer afstand. De heuvel rees als een vulkaan uit het overigens relatief vlakke landschap op. Dichterbij gekomen zag ik ook de terrassen langs de hellingen en de St.Michaelstower op de top. De Tor stond bekend als een toegangspoort naar de Keltische Andere Wereld van het Elfenvolk waar koning Gwyn ap Nudd heerste. Een grote steen op de zuidelijke helling geeft aan waar men de Andere Wereld binnen kon gaan. De Andere Wereld wordt ook wel Avalon genoemd waarheen Arthur per schip werd gebracht na zijn laatste veldslag. Morgana le Fay zou er zijn wonden verzorgen
Glastonbury was altijd al een bijzondere en mooie plaats maar vanaf de jaren tachtig kreeg het ook steeds meer een alternatief karakter. Mensen uit vele landen streken er neer, Vaak voor een vakantie, maar soms ook om er te blijven wonen. Er ontstond een alternatief winkelcentrum en later een Goddess Temple en alle seizoensfeesten worden er in en rond het centrum gevierd in allerlei uitdossingen. Op 30 april, aan de vooravond van 1 mei, wordt Beltane, het Keltische vruchtbaarheidsfeest gevierd met veel rode en groene kleuren in het straatbeeld.
